Είπατε ό,τι είχατε να πείτε
προσοχή!
Η μνήμη όταν επιστρέφει εκδικείται
με τις ίδιες άδειες λέξεις
που σ' αυτήν θα αποταθείτε
Η ζωή ενθάδε κείται
και όχι μόνον η ζωή
Με αφορμή τον εθνικιστικο παροξυσμό των τελευταίων ημερών, μα κι κάποια λόγια ενός συντρόφου, σκεφτομουν τις μνημες και τις ταφοπλακες ονειρων και ιστοριων...ενστικτων και τρικυμιασμενων παραικλησεων, αλλα κυριως μνημες αντιφατικες του χθες που δημιουργουν εμμονες στο αυριο, μα ακομα πιο απλα μνημες ιστορικες που επιστρεφουν σαν εφιαλτης, που ακομα δεν εχει αποθανει, στο σημερα
ατερμονες συζητησεις πανω σε μια εκφυλισμενη μεταφυσικη, ξεχασμενος στις παραγκες του χθες; ορθολογισμος, και η μνημη του χθες, σπερνει εφιαλτες και εκχυνει υγρα κωμωδιας
μέσα στους επικηδείους της ελληνικότητας της μακεδονίας μας κ τις μυθικές κορώνες όλων των πατριωτων κ εθνικιστικων μουλαριων στα αλλα διαφορα καναλιά της υποκουλτουρας μας, χάσαμε το νοημα, χασαμε το νημα της ιδιας της ιστοριας που σαν ανιδεοι εραστες μιας παραφρονης εμμονης-δικια μας ή αλλονων- δεν εχει σημασια, καταφερνουμε καθημερινα να απογυμνωνουμε με τον πιο ευρηματικα μεταφυσικο τροπο. σαν ταξιδευτης που χανεται στις πλανες του μυαλου του, ή καλυτερα σαν γερικος λοστρομος που χανεται στο γερμανικο νουμερο της γεφυρας μετα απο μερες μες στα κυμματα και βλεπει για στερια το κοκκινο λαμπυρισμα του τσιγγαρου του.
καπως ετσι περιπλανιομαστε μεσα στην φιλοσοφικη χυδαιοτητα, που φτανει στην αηδια της ατερμονης μυθοπλασιας, στην παραφροσυνη ενος νεου ελληνοφερτου και αυτου,φυσικα, και δια παντα, ερωτα με τα στοιχεια της συνθετης απλοποιησης των παντων...
...ο επικηδειος της ιστοριας; μα ειναι δυνατον...της φορεσαμε μαυρα και την σερνουμε απο λιμανι σ αγκαλια και απο εκει σε ερωτες και μεταφυσικα μπουζουκια του μικροαστισμου μας...μα δεν ακουσε κανεις τις ιαχες του καρολου για την φαρσα και την πλανη;
δεν ακουει κανεις τις σπαρακτικες κραυγες του υλισμου και της διαλεκτικοτητας ή εστω του γυμνου ορθολογισμου; μαλλον η απαντηση δωθηκε, και οχι στον νοθευμενο καφε του κυριου ευρωπη αλλα στην νοθευμενη ζαχαρη του γερου-δασκαλου
και ομως υπαρχει παντα στην ζωη μια πορεια οχι κυκλικη, μα διαλεκτικη αυτη που κυλαει και τα τραβαει αθελα ή και ηθελημενα ολα μαζι της, με επιγνωση ή οχι του κινδυνου, το ποταμι των μπουρδελων που θα μενουν παντα ανοιχτα ειναι η διεξοδος και λυση τελικα του μυστηριου για τους παλιατσους της πλασης τουτης, αν φυσικα αυτο ηταν ποτε τετοιο
μην ψαχνουμε να βρουμε λεξεις που δεν εχουν ειπωθει μα ουτε την απολυτη σοφεια στην ελληνικοτητα των ηδη ειπωμενων, ροδα δεν ειναι αν δεν την φτιαξεις τετοια και τοτε θα κυλησσει συνειδητα; υποσυνειδητα; ασυνειδητα; μα θα κυλησσει!
αχ καρολε καμαρωσε τις περιστερες σου και τους αετους σου, ακομα ψαχνουμε τα δυστυχα, την κλωστη που αφησες στην ιστορια, τα ρελια περιμεναν εναν αερα να τα καθαρισει και εμεις ακομα ψαχνουμε, διαφωνουμε και οργιζομαστε αν αυτα υπαρχουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου