Έρωτος κέλευσμα

Πανσπερμία άστρων, αισθήσεων, πόθων

γενεσιουργικές επιθυμίες έρωτα

Πως με μάγεψες θαλασσινό φεγγάρι;

Αλυτρωτικές μαινάδες οι φωνές των ζευγαριών

Ορφικές σειρήνες η θύμηση των λόγων σου

Της Αμοργού αστέρι, της Κυλλήνης σπινθήρας

Από ποια μάνα αγριμιού γεννήθηκες

άνθρωπε της μοναξιάς μου;

Κύματα τα χέρια σου πλεύρισαν τα κατάρτια μου

Διονυσιακό άγγιγμα η όψη σου στην ημισέληνο

Που θα σε βρώ καημέ μου, ποίες νέες χίμαιρες

προσμένουν την αγέρινη ύπαρξη μου;

Κλάματα αλήθειας όλα τα φιλιά

στιγμές χειλιών λαχτάρισα να κλέψω

Θαλασσινά μάτια της ευτυχίας μου, ξορίστηκα

Ποίο θέρος θα μεριέψει τον καημό μου;

Τέκνο της απελπισίας μου, φορέα των αναγκών μου

τιθασευτή του φευγιού μου, ονειρευτή του ριζικού μου

Ταξίδεψε με στης Χιλής τα χρυσά μονοπάτια

στου Αλγερίου τα βρώμικα σοκάκια, στην Βαγδάτη της ελπίδας

Την αγία νοσταλγία της τελείωσης μην μου αρνηθείς

Όλες τις γυναίκες των ανθρώπων μέσω μου τίκτω

Πριν σε δω, όταν σε γεύτηκα, στον αιώνα τον για σε

Προσμένουν όλες, μαία ομορφιάς να φανερωθείς

κεριά κατάχαμα απλωμένα τα σωθικά μου

Πιες το αλαβάστρινο ποτό των Φαιάκων

Αντάμωσε την χαραυγή στης Περσεφόνης το σκοτάδι

Στα στήθια μου η αρχή, στις άκρες των δακτύλων σου σημάδι

Μέθυσε τον τόπου σου, άρωμα ρόδου αμάραντου

Δεν υπάρχει Άδης για εμάς, τον έθαψε η αγάπη

Του Πίνδαρου Λύρα μάγεψες τον κόσμου μου ολούθε

Παλιό κρασί με πότισες κελευστή της γέννησης μου

Ποίο πάθος ορμά να πνίξει την μορφή μου;

Το κορμί μου κρύψε στον ίσκιο σου για πάντα

Άντρα των προφητειών, ποτέ δικιά σου μην με κάνεις!