Λίγο κονιάκ, μάρκος στα γραμμόφωνα
έρεβος τα μάτια θωρρούν
σιωπηλή η νύχτα, έναν ήχο περιμένει
να νίωσει πως και αυτή παραμένει ζωντανή
κρύα τα ξένα και τα πορτόφυλλα κλειστά
στα μάτια τρέχουν δάκρυα οι αναμνήσεις
από καταστρώματα γέρικων καραβιών
οι παραισθήσεις των ερωτευμένων
οι αισθήσεις των ναυγών
καλημέρα αγάπη μου, ξημέρωσε το χθες
2 σχόλια:
Πολυ ωραια τα γραφτα σου,Μαριζετα.
Βγαζουν πολυ ευαισθησια,ομως η ζωη προχωραει Μαριζετα.
Οταν τα διαβαω ,ενας λογοδετης με πιανει και δεν μπορω να πω τιποτα.
Νασαι καλα και να αγαπας παντα την ζωη,με ολες της χαρες και τις λυπες της.
Λουκας
Υ.Γ Να περασετε ωραια το Σαββατο.
την χαίρομαι φίλε μου
και την αγαπώ, και στα πιο άσχημα της
παραμένει υπέροχη, μοναδική και πεντάμορφη
και φυσικά η ζωή προχωρά....
αλοίμονο, να πούμε το αντίθετο
ποτέ μου δεν μένω πίσω, και να ήθελα δεν μ αφήνουν τα μάτια μου
ΥΓ. θα σε περιμένω, και σε ευχαριστώ
Δημοσίευση σχολίου